|
Een In Memoriam staat verder naar onderen.
Een tiental foto's van Luut staat onderaan deze pagina.
Allereerst een artikel door Douwe Frerichs, gepubliceerd in het blad draf&rensport, nr. 51 van 19 december 2013.
TITEL :
Boek dicht, en weer een beetje open......
Tijdens de meeting van vrijdag 20 dec. 2013 besteedt Victoria Park aandacht aan het afscheid van Luut Dooper. De 62-jarige trainer slaat na 45 jaar in het trainersvak 'het boek dicht'. Datzelfde boek werd al eens eerder gesloten, maar ging telkens voorzichtig open. Nu is het echt het laatste hoofdstuk. Luut verlengt zijn trainersvergunning niet meer. Maar......
Luut Dooper. Als je de oude jaargangen van 'Paardesport in Ren en Draf' erop naslaat, kom je zijn naam in talloze verslagen tegen. Luut Dooper wint Supertrio-competitie, Luut Dooper zet serie door met Pourquoi, Weer Gouden Zweep voor Dooper, Zanja loopt record met Luut Dooper. We bladeren echter naar het oudste interview met de blonde Fries en dan biedt de database van het historisch museum soelaas. Het overzicht vermeldt dat we boekje 78 uit 1977 moeten hebben en daar treffen we een prachtig dubbelgesprek tussen Dooper en Smeding van de hand van onze verslaggever Henri van Voorn (volgend jaar 40 jaar in de
weer voor het lijfblad!). In 1977 besloten Luut en Tjitse om samen een stal in Oudeschoot te gaan runnen. Tjitse was toen 22 en had al een streng ogende snor. Luut, 26 jaar oud, oogde met zijn blonde krullen als een 'Kameleon-opvarende'. In het stuk vertellen de mannen over hun ambities en achtergronden. De intelligente Smeding was drie jaar uitgeloot voor een studie en toen
maar wat met paarden gaan doen. Voor Luut was de stap meer vanzelfsprekend. Hij ging na de LTS bij Jaap Hof werken en kwam uit een draversnest. Zijn vader was eigenaar van Felix. Korte tijd later vertrok Luut naar Duitsland waar hij bij Eddy Freundt in de
leer ging. Dooper runde een dependance in Gelsenkirchen en werd in 1973 leerlingkampioen. Hij werkte ook bij Heinz Gulden en
Willi Roth, maar keerde terug. De samenwerking met Smeding werkte prima, maar beide trainers gingen toch hun eigen weg.
Dooper vertrok naar Spannenburg en werd een van de populairste trainers van het land.
Sprong in de tijd
Van 1977 naar 2013 is een aardig sprongetje. We bellen Luut op zijn mobiele nummer en horen zijn markante stemgeluid vanuit
een vrachtwagen. Hij is op weg naar Alkmaar met Warango Meadow. Digna de Beer zal de ruin van de fokkers Cees Siersema en Hillie Bandringa, die zoveel hebben betekend voor Luut, rijden. Dooper lijkt blij verrast met alle aandacht rond zijn afscheid. Hij kijkt terug op een fantastische carrière. "Juist Smeding was er de oorzaak dat ik nooit kampioen ben geworden. Ik was zes jaar achtereen tweede. Een echte Zoetemelk dus. Best jammer, maar ik had een topstal en reed jaarlijks zo'n zes ton bijeen. In een tijd dat niemand vaak met zijn paarden naar het buitenland ging. Ik heb geluk gehad dat ik mijn vak beoefende in de gouden tijd van de drafsport in ons land." De succespaarden van Luut Dooper zijn met name bij de oudere lezers bekend. Luuts eigen top 5 - lezen we in een verhaal uit 2004 - bestaat uit Ulaan, de tweevoudig Gouden Zweep-winnaar van Arie Abspoel en Piet Barendse. De snelle Zanja. De even talentvolle als pechvolle Tony the Butler, topmerrie Unpredictable en natuurlijk Pourquoi, waarmee Luut 17 keer op rij won, een record dat lang heeft gestaan.
Moeilijk?
Luut Dooper staat te boek als een echte koppige Fries. 'Moeilijk', luidt het eerste woord uit dat interview van 10 jaar geleden.
Echter vervolgd door: 'Dat woord gebruiken mensen die hem niet echt kennen.' Dat klopt. Grote bek, klein hartje. Daar kunnen
we Luut het beste plaatsen. Hij heeft het hart op de tong, als hij onrecht vermoedde dan kon hij weleens flink tekeer gaan. Er zijn mensen tegen wie hij nooit meer spreekt. Soms met goede argumenten, soms ook een gevolg van schandalig krap genomen bocht
op de baan van Sappemeer. Dooper, met het geheugen van een olifant. Na een gewonnen koers vertelde hij in de microfoon nog
eens dat hij een kutkoers had gekregen. Iedereen in shock. Hij belandde bij het tuchtcollege. Het spanningsveld tussen
Dooper en zijn sport werd dikwijls gevoed door conflicten met comités. 'Inconsequent en klassejustitie' waren de trefwoorden. In
1992 liep een meningsverschil in Groningen zo hoog op, dat Dooper zijn handschoenen en helm neerlegde en vertrok. Hij weigerde
nog op de kar te stappen en kreeg 2000 gulden boete. Een druppel met gevolgen, want zijn paarden zwierven uit en het was
einde verhaal aan de top. Helemaal gestopt is hij nooit. Dooper doet het sindsdien wat kalmer aan en probeert zich minder op te
winden. "Ik zie nog steeds dingen op de koers, die me de haren doen rijzen", zegt hij. Ditmaal spelen andere oorzaken. Luut draait er niet omheen. "Ik heb kanker", zegt hij. "Zo'n bericht zet natuurlijk je wereld op zijn kop. Je weet hoe het kan aflopen. Wat me goed deed waren de vele reacties. Van sommige mensen, waarvan je het nooit had verwacht en van anderen waar je het wel van
verwacht hoorde ik niets. Ik heb een zware tijd gehad. De tumor en mijn nier moesten worden verwijderd en dat deed veel pijn. De
dokter heeft me verteld dat alles nu schoon is en dat ik over een half jaar moet terugkomen. Genezen verklaard ben ik nog niet."
Het ziek zijn was voor Luut, zijn vrouw Tanja en de beide zonen Jorma (28) en Lutsen (25) een goed moment om eens na te
denken over het hoe nu verder. "Ik ben eigenlijk al jaren geleden gestopt met een grootschalig entrainement. De laatste jaren trainde ik een tiental paarden, tegenwoordig nog maar een handvol. Het besluit om te stoppen was niet alleen een gevolg van mijn ziekte. Ik ben onlangs ook mijn trainingsbaan kwijtgeraakt. De gemeente heeft de grond gekocht voor de aanleg van een nieuwe oprit naar de snelweg. We hebben onderhandeld en ik ben zogezegd uitgekocht. Dat kwam nog niet zo slecht nit. Mijn vrouw en ik hebben inmiddels een huis gekocht in Heerenveen en daar kan ik geen paarden trainen. Maar we hebben zin in de verhuizing." Is dat wel zo? Vragen we de trainer die vanaf zijn 17e jaar dagelijks buiten tussen de paarden verkeert. Ligt daar niet een gapend zwart gat op Dooper te wachten? Hijzelf denkt het niet. "Ik lever weliswaar mijn vergunning in en zal niet meer in de koers kunnen rijden, maar ik ben van plan om zo vaak als het kan op mijn fiets te springen en naar Oudeschoot te trappen. Daar ga ik dan lekker Henk Hamming een beetje vervelen en lekker een beestje uitrijden. Wat betreft koersbezoek moet ik het nog zien. Tegenwoordig zit je thuis achter de televisie op de eerste rang. Ik blijf de sport natuurlijk op de voet volgen. Ik heb jarenlang met een goede vriend de Prix
d'Amerique bezocht. Die traditie wil ik best weer oppakken. Dooper is bepaald niet het grootste fuifnummer binnen het trainersgilde, maar hij is gecharmeerd van de initiatieven vanuit Victoria Park. "Ik waardeer het bijzonder dat men mijn vertrek niet ongemerkt wil laten passeren. Het initiatief is van Patrick Davidson, die als klein jochie met zijn vader hier al aan stal kwam. Ik mag dan bekend staan als een Friese keikop, het doet me ook wel wat om na een leven in de sport mijn vergunning in te leveren." Vrijdag trekt Luut voor de laatste keer zijn rijderspak aan. Hij komt tweemaal in actie. Met Looks Valentine van vriend Henk Hamming en daarna met de Fransman Univers Dry, die in mede-bezit is van Davidson. Dooper behaalde vorig jaar op Duindigt met Zu Mac Lad zijn laatste zege. Een glorieus afscheid via de winnaarsring lonkt, al weet je het maar nooit met die grillige Franse dravers. Met Frans bloed heeft Luut wel ervaring. "Wat denk je, Ulaan was ook een halve Fransman?" Later op de avond volgt de Prix Luut Dooper. Een van de koersen met spel uit Frankrijk. Mooi dat ze daar nog een keer de naam van een van de grootste trainers uit de Nederlandse historie tegenkomen. Luut Dooper, winnaar van 1750 koersen.
Naschrift van een week later:
Afscheid in stijl voor Luut Dooper
"We hebben elkaar nog nooit echt goed gelegen", meldde
Luut Dooper toen hij bij de huldiging van de naar hem genoemde afscheidskoers het woord kreeg. Hij doelde op het draverijcomité, de club die regelmatig opdook in zijn ruim 1.700 zeges tellende loopbaan. "Je kunt dus wel spreken van een afscheid in stijl, in mijn geval." Luut zei het met een glimlach, gesteund door veel familie en vrienden. Zij konden er de humor wel van inzien, getuige het gelach en applaus.
Wat was er gebeurd? Dooper reed op
zijn laatste dag als prof tweemaal
voor collega-trainers. Voor Henk
Hamming reed hij Looks Valentine naar
een verrassende derde plek. Minstens even
verrassend was het dat hij later ook met
Univers Dry als derde de streep passeerde.
De Fransman van trainer Jeroen Engwerda
was huizenhoog favoriet en had eigenlijk
Luut in een zetel naar een droomafscheid
moeten brengen. Dat lukte niet, de ruin
werd moe na een koers aan kop. Met een
derde plek had desondanks iedereen
vrede. Maar die tevredenheid was van
korte duur. Het draverijcomite raadpleegde na alloop de beelden en stelde vast dat
Dooper in de laatste bocht zeven paaltjes
binnendoor passeerde. "We hebben geen
keus", zei voorzitter Ype Tel, die de uitslag
aanpaste en Dooper eruit haalde. "Ik maak
me er niet meer druk om. Ik ga straks voor
mijn plezier bij Henk Hamming een paar
beestjes rijden. Boetes kunnen ze me niet
meer geven, ik ga als het even kan nog elke
dag genieten van de paarden", aldus de
man die op zijn laatste werkdag zijn vijf
broers en vijf zussen, plus aanhang en fans
in zijn nabijheid wist. Namens Victoria
Park bedankte Patrick Davidson de Fries
voor zijn 45 jaar in de sport. "Je was een
stylist, je bent een icoon en je blijft mijn
jeugdidool", waren zijn mooie laatste
woorden.
Race of the Legends in 2015
Bovenbeschreven koers was niet Luut's laatste koers. Sinds 2015 wordt op Derbydag een koers voor oud-pikeurs georganiseerd, genaamd 'The Race of the Legends'. Vanzelfsprekend werd Luut Dooper daarvoor uitgenodigd en in 2015 nam hij graag deel, in 2016 lukte het niet meer. Het aan de race van 2015 gewijde artikel (met een kort stukje over Luut) is te lezen op deze website: Click hier
In Memoriam Luut Dooper
Boven: Luut Dooper met de bloemen na zijn zege in
het Criterium der 3-jarige merries op Hilversum d.d. 5-8-1980.
Boven: Luut Dooper in 1983.
Boven: Luut Dooper met snor in 1987.
Bijna twee jaar na zijn laatste koers (Race of the Legends) stond onderstaand In memoriam in het weekblad Draf&Rensport nr. 26 van 29 juni 2017, geschreven door Freerk Smidt.
Titel: Een icoon, stylist en vakman
Na een lang ziekbed is afgelopen week oud-trainer en pikeur Luut Dooper overleden.
Hij werd slechts 65 jaar oud.
Luut kwam uit een grote Friese boerenfamilie. Hij was een van de 11 kinderen en werd geboren in Sondel in het Gaasterland.
Zijn ouders trokken van Sondel naar Dedgum en hadden later een boerderij in Weidum, onder de rook van Leeuwarden.
Hij raakte als kleine jongen al besmet met het paardenvirus. Dat was niet zo vreemd, want zijn vader was een groot paardenliefhebber en had diverse harddravers, waaronder Alisco, Aspacia, Constant Heny, daarna gevolgd door de crack Felix, die aan de basis stond van vele successen van Giel van der Togt als beginnend trainer. Felix werd 2e in het Europees kampioenschap der 5-jarigen en werd kampioen van Nederland in 1969 en winnaar van het kampioenschap Nederlandse paarden in 1970.
Eerste zege
Luut startte als 17-jarige in de drafsport als stalknecht bij Jan van Dooyeweerd. Hij was duidelijk te jong om zo ver van huis te gaan en kwam na een half jaar terug naar huis en werd vervolgens leerling-pikeur bij Jaap Hof, die destijds op de oude baan
Lindenoord, midden in het centrum van Wolvega, zijn stallen had. Luut heeft daar iets meer dan een jaar gewerkt en behaalde
zijn eerste overwinning met Delila op Hilversum op 20 januari 1970 in 1.26,4. Hij vond dat hij te weinig kansen kreeg om te
rijden, omdat ook de jongste zoon van Jaap Hof, Bennie, op het entrainement werkte en meer paarden reed.
Door tussenkomst van Tiemen van der Veen, die destijds goede contacten had in de Duitse drafsport, kon Luut aan het werk
bij een van de leidende Duitse trainers, Eddy Freund. Hij heeft een aantal jaren in Duitsland gewerkt en reed daar als Rudi Dooper in de koersen. Zijn vader vernoemde nog een paard naar hem: Us Rudi. Freund was een trainer van aanzien met grote kennis en een schat aan ervaring. Luut heeft goed om zich heen gekeken en het vak bij Freund geleerd en reed o.a. de paarden van stal de Schwartze Panter van de familie Goldbach.
Terug in Friesland
Na een paar jaar keerde hij terug naar Friesland en ging een tijdje uit de sport, om vervolgens in 1978 met Tjitse Smeding een
entrainement te beginnen aan de Schoterlandseweg in Oudeschoot. De successen kwamen al rap met paarden als Pierre Olivier, Lely Rodney, La Bella, Leo D en anderen. Ook Tjitse werd zeer succesvol. Luut was niet een van de makkelijksten voor degene die de handleiding niet kenden en had daardoor nog wel eens een aanvaring hier en daar.
Na een periode van ruim een jaar verhuisde Luut van Oudeschoot naar Follega waar hij het entrainement van Aonne de Wrede
overkocht. In de periode die volgde, boekte hij zijn grootste successen. Hij liet er stallen bijbouwen en verbeterde zijn trainingsbaan. Succespaarden waren Pourquoi, die 40 keer won uit 78 starts. Maar ook Oermana G, Trianka E, Tony the Butler, Mephisto, Unpredictable, Ulaan die tweemaal de Gouden Zweep won, Panhart, Zanja, Zodia Pluto, Gaia Robel. Luut werd van 1980 tot en met 1985 vijf maal tweede en een maal derde in het rijdersklassement achter de toen furore makende en inmiddels bepalende Tjitse Smeding.
Zonder anderen te kort te willen doen had hij hele goede eigenaren aan Arie Abspoel en Piet Barendse van Stal de Laak, die vele
paarden kochten en fokten en in training zetten bij Luut. Hun aankoop van seriewinnaar Pourquoi was indertijd spraakmakend.
Tijdelijk gestopt
Het vak van dravertrainer is moeilijk, hard en vaak ondankbaar. Je moet over vele kwaliteiten beschikken, naast vakmanschap
is het ook goed communiceren met eigenaren, leveranciers, NDR, Comité een eerste vereiste. Je moet de belangen van je eigenaren dienen, een goede en bevredigende uitleg naar hun hebben na een goede of slechte prestatie van hun paard. Daarnaast heb je personeel in dienst en ben je financieel verantwoordelijk voor het reilen en zeilen van je onderneming. Niet al deze eigenschappen waren immer aanwezig bij Luut. Daarbij nam de spanning na een aantal jaren bij hem toe bij aflopende successen en minder beloftevolle jaarlingen op stal.
Op 3 augustus 1991, ruim 25 jaar geleden trok Luut het niet meer en wilde niet meer rijden na uitschakeling van Grace van 't Hof
in de kwalificatieproef in Groningen. Een tragedie en dieptepunt tegelijk. Hij verkocht resoluut zijn spullen en entrainement in Follega en wilde aanvankelijk niets meer met de sport te maken hebben. Maar na een periode van rust wist hij een kleine boerderij in Haskerhorne te bemachtigen, waar bij boxen in liet maken en startte hij toch weer voorzichtig met het beleren van jaarlingen.
Vele van zijn eigenaren hadden inmiddels andere trainers voor hun paarden gevonden en kwamen niet meer terug. Maar er waren er ook die toch hun vertrouwen weer uitspraken en bij Luut weer paarden in training gaven. Hij begon weer koersen te winnen maar
inmiddels was de sport in een negatieve spiraal terecht gekomen. Het wedden op paarden liep terug. De concurrentie nam toe, er kwamen nieuwe coryfeeen, andere trainingsmethoden vonden hun weg. Banen werden in rap tempo gesloten, prijzengelden gingen naar beneden. Het werd er allemaal niet makkelijker op om op een fatsoenlijke en correcte manier een boterham te verdienen in een zo prachtige sport, die een beter podium heeft verdiend.
Luut was icoon en stylist, een begenadigd trainer-pikeur en gastrijder achter vele paarden. Zijn horsemanship was onomstreden. Hij kon als geen ander inschatten wat een paard wel of niet kon en nog over had tijdens de koers en wat een paard nodig had tijdens de training. Dat blijkt ook wel uit het aantal overwinningen dat hij boekte. Hij boekte als pikeur bijna 1700 overwinningen en dat plaatst hem bij de top 10 van Nederland.
Eind 2013 stopte hij met zijn entrainement, mede ingegeven door majeure gezondheidsproblemen en het feit dat zijn trainingsbaan weg zou gaan als knooppunt Joure, uitgebreid zou worden. Een periode van 45 jaar Drafsport werd afgesloten.
We wensen de nabestaanden heel veel sterkte met bet verwerken van hun verlies. Moge hij rusten in vrede.
Hieronder een artikel geschreven door Henri van Voorn en
gepubliceerd in Draf&Rensport nr. 48 van 30 nov. 2022.
Titel: De droom van Luut Dooper
In de afgelopen haren heb ik vele mensen voor het lijfblad geïnterviewd.
Sommige blijven je altijd bij en dat geldt zeker voor mijn eerste bijdrage
aan het Kerstnummer van 1977, toen ik bij Luut Dooper en Tjitse Smeding
in Oudeschoot op bezoek ging. Ze waren op 1 april 1977 een entrainement
begonnen. Met de kennis van nu was het een heel bijzonder interview.
Beide drongen door tot de absolute top, maar hadden de pech dat
zij door ziekte veel te vroeg zijn overleden,
Het begon doordat Tjitse drie jaar achtereen uitlootte voor de studie tandheelkunde. Hij stapte over naar Parmacie maar werd ziek en verliet het Groningse studentenleven om thuis op te knappen. Toen zijn vader niemand had om zijn dravers te trainen ging Tjitse dat doen. Luut Dooper maakte eerst de LTS af en ging bij trainer Jaap Hof in Wolvega werken. Daar schoot het met de overwinningen niet erg op en dus besloot hij naar de Duitse toptrainer Eddy Freundt te gaan. Luut boekte vooral in 1973 veel zeges en werd Duits leerlingenkampioen. Na zijn Duitse periode had Luut even genoeg van de drafsport en ging hij ander werk doen. Dat schoot ook niet op en dus hij ging weer in de paarden.
Samenwerking
Toen hij zijn trainerspapieren had greep Luut de kans, die vader Smeding hem in Oudeschoot bood. Tjitse trad bij hem in
dienst als pikeur B. Ze begonnen op 1 april 1977 en maakten snel naam. De 39 boxen stroomden vol en aan het einde van het jaar
hadden zij ieder meer dan 30 zeges geboekt. Tijd voor een interview dus. Ik reisde per trein naar Heerenveen en daar haalde Luut
mij op in zijn lelijke eend. We spraken over de successen van Luut met Leo D, Lely Rodney, Mephisto en Pierre Olivier. Tjitse scoorde vooral met de Victoria paarden (Ino, Jonker en Menno) en met Pedro Casindra. Het was een leuk gesprek. Luut, de in
Duitsland geschoolde stylist, en Tjitse de zelfdoener, die veel uit boeken haalde. Aan het einde gaven ze aan dat ze op de lange
duur ieder voor zich verder zouden gaan, maar dat zij in 1978 volop kansen zagen om samen verder te groeien. Ik sloot af met de
woorden dat wij deze twee namen nog vaker zouden horen.
Uit elkaar
De inkt van ons kerstnummer was amper droog of aan de samenwerking tussen Luut en Tjitse kwam een einde. Luut vertrok en
begon in Spannenburg voor zichzelf. Toen ik hem vroeg of de breuk onverwacht kwam, antwoordde hij doodleuk: "Nee hoor, dat
wisten we al toen jij in Oudeschoot was, maar als beginnende mensen konden we de publiciteit goed gebruiken." Als ze samen
waren gebleven en Luut zich op het rijden had toegelegd, dan was hij jaren achtereen kampioen geworden. Ieder voor zich hadden
ze ook veel succes. Dat betekende dat ik ze bijna wekelijks sprak. Bij Tjitse waren dat serieuze gesprekken en vaak boeiende
discussies. Het contact met Luut was luchtiger van aard. Vaak troffen we elkaar na afloop van de koersen in Groningen op het
stalterrein bij de consumptiewagen. Luut was behalve toptrainer ook levensgenieter. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit met Tjitse aan de bar heb gestaan, maar Luut hield daar wel van. Hij had succes en wilde gehoord en gezien worden. Hij was ook voetballiefhebber met een voorkeur voor Ajax en SC Heerenveen.
Limburg
Dat Luut niet altijd even tactisch was is bekend. Vooral in de jaren tachtig had hij het moeilijk met de successen van Tjitse
Smeding. Die werd maar liefst negen keer rijderskampioen van ons land. Luut werd heel vaak tweede en dat viel hem zwaar. Hij was toch de betere stuurman van het tweetal. Ontelbare keren bezwoer hij me dat hij ooit kampioen van ons land zou worden. Ik weet
nog dat hij me begin 1984 opgewonden belde. Hennie Grift was tegen een schorsing van drie maanden opgelopen en Luut zou
gedurende die tijd de paarden op naam krijgen en rijden. Hij vroeg me mee te gaan naar Schaesberg om dat plan goed door te
spreken met Hennie. Tot een serieus gesprek kwam het amper, want alleen de gedachte dat Luut seriewinnaars als Veric Brach, Worth
Elsene en Velino Majo zou rijden maakte hem dolblij. Dit titel was in aantocht! Het zou anders uitpakken. Hennie zette enkele
paarden op rust en dus won Luut minder dan gedacht. Toen ik weken later weer meereed naar Limburg raakte de boel in de war toen
Luut bij de benzinepomp volbloedtrainster Leila Jacobs (dochter van het jazzduo Rita Reys en Pim Jacobs) zag. Het was liefde op
het eerste gezicht. Hennie Grift sabelde Luut zijn enthousiasme neer door te zeggen dat hij geen kans zou maken. Ze kwamen toch
samen en toen Luut later dat jaar met Ulaan de Gouden Zweep won, plaatste het blad Privé een foto van Leila haar nieuwe vriend
met Prins Bernhard. De relatie hield niet lang stand.
Ongeluk
Als ik de stal in Spannenburg bezocht, dan aten we vaak zeetong bij het restaurant van Henk Rutgers in Sloten. Een bezoek aan
Duindigt met Luut en Henk in het voorjaar van 1983 leverde ons een bijzonder avontuur op. Aan de bar troffen we behalve Hennie
Grift ook Carel Rodenrijs. Carel had zijn oogappel Paljas Hanover weer aardig in vorm gekregen, maar zijn gedrag werd op Duindigt
een probleem. De ruimte in Spannenburg zou Paljas goed doen en na enig overleg konden Hennie, Luut, Henk en ik Paljas voor
een redelijke prijs kopen. De eerste berichten uit de training waren hoopvol en op 17 april 1983 liep Paljas voor het eerst op mijn naam in de G. Heikensprijs over 2800m in Groningen. Luut moest zelf Tony the Butler rijden en dus kwam Jos van Koolwijk achter Paljas. Tegen een cote van 66 tegen 1 ging Paljas op pad tegen paarden als Ossian, Tidy Flower, Nico Kid, Ursus H en Torro Ashton. Onderweg waren er vele positiewisselingen en steeds pakten die voor de arme Jos beroerd uit. Terwijl Ursus H binnendoor met Piet Zandt won, moest Paljas ver buitenom, om dichtbij derde te worden. Na afloop wisten we zeker dat we goud in handen
hadden. De volgende start zou met Luut in de Grote Benelux prijs in Hilversum zijn. Zover is het niet gekomen, want een paar
dagen voor die koers gebeurde er in Spannenburg een ongeluk. Luut reed een paard uit, dat in Groningen al eens onhandelbaar was. Ik raadde Luut aan om dat beest snel weg te doen, maar Luut zou Luut niet zijn als hij antwoordde: "Wacht jij maar af. Ik krijg deze aan de loop." Het dier sloeg op een bewuste dag Luut van de kar, maar die bleef met een voet hangen. Jos, die Paljas uitreed,
zag het gebeuren en kon niets anders doen dan zijn baas redden. Paljas ging er alleen met de zware kar vandoor en dook op een
merrie. Hij was lang geblesseerd, keerde nog wel even terug in de baan, maar haalde zijn niveau niet meer.
Ruzie
Ondanks dat Luut
ongeveer 1.750 koersen won werd hij nooit kampioen. Praten deden wij sinds 5 mei 1990 niet meer. Luut won in Groningen met
Zanja. Toen hij terugkwam op het stalterrein stond ik met Hugo Langeweg te praten. "Hé, je moet bij mij zijn, ik heb gewonnen", riep Luut. Toen ik zei dat ik zo meteen naar hem toe zou komen, ontplofte hij, schold me uit en zei dat ik niet meer hoefde te komen. Dat was het einde. Achteraf gezien had dat anders gekund en gemoeten.
Enkele succespaarden van Luut Dooper
Boven: Pourqoui met Luut Dooper op weg naar de winst
in de Onager-prijs op Groningen, 13 april 1980.
Zij won 17 koersen op rij.
Boven: Tony the Butler, een uit de top-5 van Luut.
Boven: Virgill Meadow (L. Dooper)
rec. 1.17.9 winsom bijna 30.000 gld.
Boven: Luut Dooper wordt gefeliciteerd na zijn zege met
Ulaine Meadow in de Bergum-pijs op 28-11-1981.
Veel Meadow-paarden hadden hun carrière bij Luut.
Boven: Unpredictable wint hier de Sweepstakes Merries
en haar trainer/pikeur Luut Dooper is blij.
Boven: Ulaan (L. Dooper) wint de Gouden Zweep in 1984
in Groningen, voor Top Arden (stek) en Volo Prise (2e).
Boven: Luut Dooper wordt gefeliciteerd door Prins Bernhard
onder toeziend oog van dhr. Vonhoff (rechts),
na de overwinning in de Gouden Zweep van 1984 op Duindigt.
Twee jaar later herhaalde zich dit tafereel,
toen Ulaan opnieuw de Gouden Zweep wist te
winnen op Groningen.
Boven: Ulaan en Luut Dooper poseren
na hun triomf in de Gouden Zweep van 1984.
Dit gebeurde in Groningen, want Luut heeft de
originele oude Gouden zweep nog niet ingeleverd.
Boven: Luut Dooper krijgt in 1986 voor de tweede keer de Gouden Zweep
uitgereikt door de Prins. Ulaan won weer in Groningen.
Boven: Ulaan heeft weer de Gouden Zweep in 1986 gewonnen te
Groningen. De eigenaren van Stal de Laak, Arie Abspoel en
Piet Barendse (links) zijn blij. Luut Dooper draagt de echte
Gouden Zweep, die hij te leen heeft voor een krap kwartiertje.
Arie Abspoel toont de kleine replica van de Zweep,
die hij als ereprijs mag behouden.
Ulaan is opgenomen bij de BN-ers in onze Hall of Fame.
Click hier voor zijn pagina met 15 foto's.
Boven: Zanja behoorde tot de beste merries van haar jaargang.
Boven: Luut Dooper wint zijn laatste koers met Zu Mac Lad.
Het is de Stockholm-prijs op Duindigt op 27 mei 2012.
Boven: Luut Dooper verrichtte uiteraard zelf de huldiging
bij de naar hem vernoemde afscheidskoers op
20 dec. 2013 te Wolvega. Rob de Vlieger was de
winnende pikeur. In het midden de eigenaar
van het winnende paard (Echo de Paris),
Michel de Bruin van Merwestaal BV.
Luut's allerlaatste koers, waarin hij 6e werd met Dynamic Transs R:
De deelnemers aan de 'Race of the Legends' op Derbydag 2015:
Staand v.l.n.r. Luut Dooper,Wim Velis, Ad Suykerbuyk, Manus Bouwhuis,
Harry van Ooyen, Roelof Kromkamp, Ronald van Stam en Peter Zeegers.
Gehurkt v.l.n.r. Gerard van Eykelenborg, Marian Vos en Gerard Hulleman.
|
